JU "MUZEJI, GALERIJA I BIBLIOTEKA" BUDVA
MODERNA GALERIJA

05.08.2008.

Izložba slika
Voja Tatara

 

Sa otvaranja izložbe

Izložbu je otvorila direktorica Moderne galerije Biljana Pajković

Vojo Tatar

Slikar Vojo Tatar pripada onoj generaciji crnogorskih slikara kojima su pejzaži rodnog krša osnovno interesovanje. Uvijek kada se govori o karakteristikama crnogorskog slikarstva ističe se, kao primarni problem surovost crnogorskih planina, njihova obojenost u kojima nema zelene, ali preovlađuje plava boja neba. Tu osjeća intuitivno, od rođenja i u njoj traži nove izazove.

Dok je na ranim djelima, pogotovo onim nastalim između 1967. i 1975. godine jaka unutrašnja armatura držala konstrukciju, dotle se u kasnijim slikama gubi. Kolorit je sveden i Tatar njime postiže izvanrednu atmosferu na platnu. Na ranim radovima akcenat (uglavnom koloristička mrlja) je jak, upada u oči. Vremenom akcenat jake surove boje zauzima veći prostor i dominira slikom.(...)

Koliko je više produbljivao svoj odnos prema zakonima slike, a u vezi sa njima i zakonima boje i bojenog nanosa, sve je više ispošćivao boju, ispirao je i koristio se njome kao lazurnim namazima. Ona, i ovako izpošćena ništa nije gubila na svojoj zvučnosti i svojoj simboličnoj vrednosti. Ako bi tražili uzore ovog slikarstva najbliže bi nam bilo naše fresko slikarstvo- način upotrebe konstrukcije i bojenog nanosa, ali prelomljen kroz Tatarevu likovnu optiku i dopunjen ličnim pečatom u načinu lomljenja forme i upotrebe kolorističkih fleka kao dominantaih vizuelnih senzacija na platnu. Ovo ne znači da se vraća korjenima, već da nastavlja tradiciju, a prosvijetljavanjem insistira na atmosferi koju nosi pejzaž crnogorskog krša, čudnim kombinacija zagasitih sa rasvetljenom plavom bojom neba. To je njegovom načinu ličnog osećanja blisko: spoj sjećanja na tradiciju produbljeno modemim konstruisanjem slike.(...)

Vasilije B.Sujić, predgovor za katalog izložbe
u Umjetničkom paviljonu u Podgorici, nov-dec 2001

(...) I još nešto: vrlo je bitno što su slike Voja Tatara u ravno - nema veštačke trodimenzionalnosti, preciznije rečeno reljefnosti...Dalje, treba istaći da je simbolika obojenosti takođe veoma bitna — ona nije mimetička i zahteva od posmatrača dodatni napor da prodre u organizaciju i poetiku dela (...).

"LIKOVNIŽIVOT" br.47/48, Beograd, feb-jun 1994.

(...) Kompozicije Voja Tatara su po formi uravnotežene strogoćom ukusa i intelektualnim asketizmom izraza nama poznatog iz čarobnog opusa jednog Modiljanija (...).(...)

Elena Popova, "KULTURA", Sofija, 18.11.1994.

Tatar je svoju umjetnost izgrađivao, dograđivao i razvijao postupno, logično i temeljito, bez većih skokova, tako da možemo nesmetano pratiti njegov razvoj i sagledati sve one bitne komponente i karakteristike. Premda je motivom čvrsto vezan, nalazimo u njegovom slikarstvu i eksponiranje čulnog, koje se manifestuje u asocijativnu viziju prostora.(...) Može se na prvi pogled činiti da je njegovo slikarstvo suzdržano i racionalno, ali tu se radi o onom unutrašnjem naboju koji nema želju da se po svaku cijenu dopadne, već da iznese one suštinske sadržaje pokrenute iznutra.(...)

Milan Marović, "OVDJE", Titograd, Oktobar 1979.

Crveno, bijelo, plavo su boje koje on najviše voli i koje on povezuje sa prefinjenošću, mada njegovo slikarstvo najčešće predstavlja jednu gustu smjesu iz koje tačno izbija jedna nijansa, osnovna, njegova. To je umjetnost koja veže i boja vas plijeni, zadržavajući vas pored većine izloženih slika čija je srednja ocijena-kvalitet.(...)

"LALIBERTE",Fridbure-Švajcarska, 13.10.1969.

Biografija
Vojo Tatar rođen je 6. novembra 1933. godine u Njegušima kod Cetinja. Umjetničku školu završio je u Herceg Novom 1952. godine, a potom studirao na Akademiji likovnih umjetnosti u Zagrebu. Osim slikarstva bavi se i skulpturom. Dobitnik je nekoliko nagrada među kojima je i Trinaestojulska nagrada 1979, godine. Danas živi i radi u Podgorici.

SAMOSTALNE IZLOŽBE
1954. Cetinje, Kulub kulturnih radnika
1957. Cetinje , Dom kulturnih radnika
1959. Srbobran, Dom kulture
1962. Skoplje, Galerija Rabotničkog doma
1963. Titograd, Umjetnički paviljon
1963. Zagreb, Galerija ULUH
1965. Beograd, Galerija ULUS
1966. Kotor, Pozorište
1967. Pljevlja, Dom kulture
1969. Fruidbourg, Švajcarska, Galerija katedrale
1970. Cetinje, Plavi dvorac
1970. Titograd, Umjetnički paviljon
1970. Nikšić, Radnički univerzitet
1974. Sombor, Galerija "Likovna jesen"
1974. Vrbas, Dom kulture
1984. Niš, Galerija savremene likovne umetnosti
1985. Titograd, Umjetnički paviljon
1986. Novi sad, Velika Galerija kulturnog centra
1989. Kotor, Galerija Centra za kulturu
1989. Zagreb, Galerija Doma JNA
1992. Budva, Galerija "Santa Marija"
1994. Beograd, Salon Muzeja savremene umetnosti
1994. Sofija, Galerija "Krida Art"
1995. Bar, Galerija "Velimir Leković"
2001. Kotor, Pomorski muzej
2001. Podgorica, Umjetnički paviljon
2004. Kolašin, Zavičajni muzej
2005. Herceg Novi (Igalo), SPA Gallery

KOLEKTIVNE IZLOŽBE
Cetinje, Titograd (Podgorica), Beograd, Zagreb,
Skoplje,Sarajevo, Ljubljana, Bari, Rim, Pariz,
Štokholm, Oslo, Kopenhagen, Moskva, Minsk,
Aleksandrija, Nikozija, itd.