16.08.2010.

GRAD TEATAR BUDVA

Slađana Bukovac
"ROD AVETNJAKA"

       U ponedjeljak, 16. avgusta održano je završno književno veče ovogodišnjeg programa na Trgu pjesnika, predstavljanjem hrvatske spisateljice Slađane Bukovac i njenog romana Rod avetnjaka objavljenog u beogradskoj izdavačkoj kući RENDE. Sa Slađanom Bukovac, razgovor je vodila Slađana Novaković, urednica u izdavačkoj kući Rende.

       Slađana Bukovac je diplomirala istoriju umjetnosti i komparativnu književnost u Zagrebu. Objavljivala tekstove u kulturnoj periodici (Libra, Godine nove, Zarez, Kontura). Za časopis Op.a. pisala dokumentarnu prozu pod nazivom Portreti. U novembru 2001, dva mjeseca nakon septembarskih napada na Ameriku, sudjelovala u Parizu u stvaranju časopisa o arapskoj književnosti. Stalno je zaposlena na Hrvatskoj televiziji, najprije u redakciji kulture informativnog programa zatim u redakciji kulture. Fragmenti Putnika objavljeni u engleskom prijevodu u časopisu Pontes. Knjige: roman „Putnici“, Meandar, Zagreb, 2003., (nagrade „Slavić“ i „Kiklop“ za debitantsku knjigu godine), zbirka pjesama „Nijedan pauk nije savršen“, AGM, Zagreb, 2005. „Rod avetnjaka“ dobio je nagradu „Fran Galović“. Roman je objavljen i u izdavačkoj kući RENDE.

Slađana Bukovac

       U romanu "Rod avetnjaka", Slađana Bukovac kroz priče iz psihijatarske ordinacije ustvari daje sliku stanja hrvatskog društva. Glavni lik romana je psihijatar Pavel. On radi u vremenu koje je opterećeno posljedicama nedavno završenog rata, u društvu u kojem je u popriličnoj mjeri izražena korupcija i nemoral.

Slađana Novaković

       Slađana Bukovac, na pitanje da li se u romanu dosta bavi posttraumatskim stresnim sindromom, odgovara da se ona ustvari bavi manipulacijom sa ovom dijagnozom, a ne samim sindromom. U običnom životu postoji veliki broj situacija kad ljudi dožive razne stresne situacije i kad se javljaju posttraumatski stresni sindromi. Ljudi koji su učestvovali u ratu, praktično bez izuzetka, imaju određene simptome posttraumatskog sindroma. To ustvari sad vodi u priču da je cijela jedna generacija koja je učestvovala u ratu svjesno žrtvovana u svrhu nečega, naglašava Slađana Bukovac. Malo se obraća pažnja na to da je ta generacija uništena, uništena im je mladost, psihičko zdravlje, perspektiva, brakovi i sl. Samo pet godina nakon rata ovo je sve postalo nevažno. Dijagnoza kao dijagnoza tu je praktično bezvrijedna.

       Autorica romana naglašava da se radi o autobiografskom romanu, jer je njen otac kao ratni veteran počinio samoubistvo. Nakon toga je oko knjige krenuo veliki medijski cirkus. Mediji su tražili razlog i navodili razne uzroke za objašnjenje samoubistva. Ljudi skoro uvijek pitaju zbog čega se desilo samoubistvo. Treba imati na umu da tu nema zbog čega, niko se ne ubije zbog toga i toga, nego postoji određena struktura ličnosti iz koje dolaze određene reakcije, ističe Slađana Bukovac.

       Objašnjavajući pojam političke korektnosti u fikciji, Slađana Bukovac kaže da se kod nas još davno utvrdio stav da pisac treba objaviti što je moralno što nije, što je pravedno što nije, kako nam treba izgledati država, kakva će biti budućnost i slično. To je ostavština iz nekog prethodnog perioda. U romanu ima nekoliko elemenata političke nekorektnosti.

       Meša Selimović je pisac koji je, po riječima autorice, ostavio najveći utisak na nju. Priča o Meši Selimoviću je priča o jednom užasno tragičnom životu. Radi se o čovjeku čija je lična ideologija sudbina njegovog brata. Cijeli taj moralni problem, koji opisuje Meša Selimović, a koji se odnosi na čovjeka koji je izdao brata i odlučio se za režim, zapravo otkriva puno i dan danas o ovom svijetu u kojem živimo, naglašava Slađana Bukovac.