12.08.2010.

GRAD TEATAR BUDVA

Razgovor sa
Borisom Liješevićem i Granom Đikanović   

       Na Trgu pjesnika održan je razgovor sa mladim stvaraocima čiji su umjetnički nastupi u zemlji vezani za festival „Grad teatar“ pod nazivom „Budva, nova generacija“. Sa Borisom Liješevićem, rediteljem kome je na 24. festivalu Grad teatar bio posvećen ciklus Predstavljanje budvanskog stvaraoca, i Granom Đikanović, renomiranom pijanistkinjom i studentkinjom postdiplomskih studija prestižnog milanskog konzervatorijuma Đuzepe Verdi, koja će na Gradu teatru održati solistički koncert 15. avgusta, razgovor je vodila Milena Lubarda Marojević.

       Na početku razgovora na Trgu pjesnika, Milena Lubarda Marojević, moderator večeri predstavila je svoje goste i naglasila da i ako se radi o mladim stvaraocima, njihova biografija je veoma bogata.

Milena Lubarda Marojević

       Boris Liješević je rođen u Beogradu 1976. Gimnaziju završio u Budvi. Godine 1999. apsolvirao na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, na grupi za srpsku književnost i jezik, a 2004. diplomirao na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, gde radi kao asistent na Katedri za intermedijalnu režiju.

       Kao asistent režije radio na predstavama Jagoša Markovića, Bora Draškovića, Ljuboslava Majere, Omar Abu el Ruba i nekoliko godina sarađivao na predstavama Tomija Janežiča.

       Režije: Nikolaj Jevrejinov, U kulisama duše,Kristofer Fraj, Feniks, Teatar 'Promena', Akademija umetnosti Novi Sad; V. Šekspir, Dva viteza iz Verone, Amatersko pozorište 'Zmaj' Irig;B. Nušić, Opštinsko dete,Narodno pozorište Kikinda; Fedor Šili, Beograd– London (u okviru projekta Beogradske priče 04), SKC Beograd; Dejvid Harover, Prisustvo, Atelje 212Beograd;L. Hibner, Greta stranica 89, Srpsko narodno pozorište Novi Sad;Milena Bogavac, Dragi tata, Jugoslovensko dramsko pozorište Beograd; Džon Ozborn, Osvrni se u gnevu, Narodno pozorište Beograd i Kulturni centar Pančevo; Dušan Spasojević, Zverinjak, SNP Novi Sad; Jurij Poljakov, Jare u mleku, Pozorište mladih Novi Sad; Miloš Jakovljević, Projekcija, Narodno pozorište Sombor.

       Živi i radi između Beograda, Novog Sada i Budve.

Boris Liješević

       Grana Đikanović je rođena u Kotoru, 8. Juna 1984. godine.

       U svojoj osmoj godini upisuje Nižu muzičku školu u Budvi, odsjek klavir, prvo u klasi nastavnice Mirjane Pajović i kasnije u klasi nastavnice Gabrijele Aksamit.

       Nastavlja muzičko obrazovanje u Srednjoj Muzičkoj školi u Subotici sa profesorom Matijom Molcer.

       Poslije dvije godine srednje škole odlazi u Italiju.

       Maturiraće kasnije kao vanredni đak Srednje muzičke škole u Kotoru sa najvišom ocjenom (5).

       Od 2002. godine studira klavir u klasi profesora Mario Borciani na Konzervatorijumu Đuzepe Verdi u Milanu, gdje će u oktobru 2008. godine diplomirati sa visokom ocjenom (103/110).

       U mladosti je učestvovala na raznim međunarodnim (u bivšoj Jugoslaviji i Italiji) i nacionalnim (u Crnoj Gori) takmičenjima postižući odlične rizultate i mnogobrojne prve nagrade.

       Pohađala je ljetnji školu muzike, umjetnosti i sporta "Belvoar Teras" 1998. godine u Lenoksu, Masačusets (SAD).

       Pohađala je mnoge seminare kao i masterklas kurseve što na Konzervatorijumu što van njega studirajući sa muzičarima internacionalne slave kao što su Marian Mika (Chioggia, Italija), Bruno Kanino (Muzička Akademija Chigiana, Siena, Italija), Fou ‘Tsong (Konzervatorijum), Anđela Hjuit (Konzervatorijum), Rikardo Risaliti (Kurs muzičkog usavršavanja “Luigi Angelini”, Cittŕ di Castello, Italija), Vilma Rindzevićute (Konzervatorijum), Hans-Peter Štencl (Konzervatorijum), Džefri Svan (Konzervatorijum), Morin Džouns i Dario De Rosa – Kamerna Muzika (Konzervatorijum).

       Svoj prvi solistički koncert održala je sa 11 godina u Podgorici svirajući sa orkestrom RTV Crne Gore, dirigent R. Papović.

       Posle duže pauze, u junu 2009. godine održala je solistički koncert u Zetskom domu na Cetinju.

       Svirala je za Muzičku Asocijaciju Dino Ciani u Milanu i sarađivala sa drugim institucijama kao što je Societŕ Umanitaria, Milano.

       U decembru 2009. godine pohađala je masterklas za pijanistički duo u Njemačkoj sa Hans-Peter Štencl i Volker Štencl zajedno sa Đakomom Ferari sa kojim svira od 2007. godine.

       Trenutno završava post-diplomske studije, odsjek klavir – muzički izvođač sa naglaskom na Romantizam na Konzervatorijumu Đ. Verdi, Milano, u odsjeku profesora M. Borciani.

       Od oktobra 2009. godine je zaposlena kao muzički pedagog (klavir) u grupi “Helios-Music Management and Productions” koja organizuje kurseve klavira za djecu u raznim osnovnim školama u Milanu.

       Od januara ove godine, radi kao korepetitor na Konzervatorijumu.

Grana Đikanović

       Na pitanje Milene Lubarde Marojević kako se osjeća kao dio Grad teatra, Grana Đikanović kaže da je kao muzičar uvijek sanjala o tome da nastupa na Grad teatru, a kao običan građanin rasla je sa njim i prosto ne bi mogla zamisliti da ovakav Festival ne postoji.

       Za repertoar koji će izvoditi na koncertu u okviru Grad teatra, naglašava da je izabrala djela koja su najbitnija i na jasan način predstavljaju Šumana i Šopena. Izbor je vrlo teško napraviti kad su u pitanju tako veliki kompozitori kao što su Šuman i Šopen, ističe Grana Đikanović.

       Za svoj pedagoški rad kaže da je od ove godine počela ozbiljnije da radi sa djecom. Ono što posebno potencira kao neophodno u radu sa djecom je da se razvije ljubav prema muzici. Svakom djetetu treba pristupati individualno, osjetiti njihove sklonosti, mogućnosti, zainteresovanost. U radu sa djecom treba kroz igru savladavati gradivo i u početku je mnogo važnije da se kod djece postigne zainteresovanost za muziku, odnosno za neki instrument, nego da se postigne određena disciplina u radu. Kad dijete postigne određenu zainteresovanost i shvati da ima uslove da se ozbiljnije bavi muzikom, onda treba stvarati jedan ozbiljan i disciplinovan odnos prema radu.

       Upoređujući Grad teatar sa festivalima u Italiji, naglašava da su festivali u Italiji specijalizovani za jednu oblast i rijetko koji ima više segmenata kao Grad teatar. Što se kvaliteta tiče, on sigurno nije ispod nivoa bilo kojeg festivala u Italiji.

       Boris Liješević naglašava da je počastvovan što su mu na ovogodišnjem Gradu teatru tri predstave uvrštene u zvanični program. Uz to pružena im je mogućnost da se predstave kao mladi stvaraoci koji potiču iz ove sredine. Nemaju svi mladi umjetnici priliku da pokažu to što rade.

       Zainteresovanost za pozorište se javila slučajnim angažovanjem u okviru dramske sekcije u srednjoj školi. Do tada, kako kaže Boris Liješević, nije ga privlačilo pozorište i branio se pokusavajući da ne krene majčinim stopama. Držao se nekih svojih drugih interesovanja.

       Po riječima Liješevića, već kao mali se susreo sa problemima i radostima Grad teatra. Ono što posebno izdvaja kao nešto što je jako uticalo na njegov budući rad je predstava "Tri sestre" Tomija Janežića. Za tu predstavu ističe: "Mislim da je ta predstava koju sam gledao u okviru Grada teatra, za mene bila prekretnica. Tada sam se sreo sa radom Tomija Janežića. Nakon toga duboko sam se zapitao kako želim da radim, zapravo poslije nje sam krenuo na neki drugi način da posmatram pozorište i umjetnost i život i stvaranje i rad sa glumcima."

       Kad je u pitanju pedagoški rad, posebno ističe značaj pravilne primjene metoda rada i kaže: "Mnogo sam tragao za pravim metodama, i dalje ću tragati. Shvatio sam da je metod sredstvo a ne cilj. Slijepo držanje određene metode vodi u dogmu, a to nije dobro nigdje, čak ni u crkvi. Postoje različiti studiji koji se strogo drže određenog metoda i bio sam u prilici da vidim da se slijepo držanje određenog metoda vodi u hermetičnost. Svaki student je svijet za sebe. Recepti u smislu metoda ne postoje, ne postoje u radu sa studentima, u radu sa glumcima, u radu sa ljudima. Mislim da je lični odnos jedini pravi recept."

       Na pitanje šta bi sugerisao za budući rad Grad teatra, Boris Liješević odgovara: "Sad sam stavljen u poziciju da ja predlažem nešto ljudima koji organizuju, ljudima koji vode ovaj Festival. Mislim da bi trebalo prije savjetovati ili sugerisati ljudima od kojih zavisi ovaj Festival, koji ga sputavaju, sprečavaju da ovaj Festival zasija u najboljem svijetlu. Ja sam srećan što ovaj Festival i dalje traje, da se nije ugasio."