|
|
|
|
30.07.2010. GRAD THEATRE CITY BUDVA
Laza Lazarević ŠVABICA Reditelj: Ana Đorđević
30.07.2010. godine na sceni iza Osnovne škole održana je predstava "Švabica" po tekstu Laze Laazervića, a u režiji Ane Đorđević, u izvođenju Jugoslovenskog dramskog pozorišta iz Beograda.
Igraju: Miša: Radovan Vujović
Laza Lazarević (Šabac, 1851 – Beograd, 1890) U Beogradu je završio prava, u Berlinu medicinu. Radio je kao lekar. Kao književnik je delovao u prvoj fazi srpskog realizma i sa samo devet pripovedaka postao jedan od najznačajnijih pripovedača. Uzor su mu bili ruski realisti, ali i tradicija usmenog pripovedanja. U središtu njegovih zanimanja su društvene promene koje su zahvatile srpsko patrijarhalno društvo ’70-ih i ’80-ih godina XIX veka. Lazarević se pritom usredsređuje na individualno-psihološke i moralne osobine likova koji čuvaju tradicionalne vrednosti, dok su socijalna motivacija i etnografske pojedinosti u pozadini. Realističkim pripovedanjem i lirskim stilizacijama, kompozicijskim skladom, brigom za jezik i osobito uvođenjem psihološke motivacije Lazarević je postao začetnik srpske psihološke novelistike. Pripovetke: Prvi put s ocem na jutrenje, Školska ikona, U dobri čas hajduci, Na bunaru, Verter, Sve će to narod pozlatiti, Vetar, On zna sve i Švabica (nedovršena).
Ana Đorđević Rođena 1977. godine u Beogradu. Diplomirala pozorišnu i radio režiju na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Režirala predstave: Vilenjak po motivima Oskara Vajlda (Scena «Mata Milošević»); Nikolaj Koljada Praćka (Beogradsko dramsko pozorište); Vilijam Šekspir San letnje noći (Gradsko pozorište Podgorica); Stevan Koprivica Kad porasteš bićeš ja (Pozorište «Boško Buha»); Miroslav Belović Ždralovo perje (Teatar za deca i mladenci, Skoplje); Ana Djordjević Čardak ni na nebu ni na zemlji (Pozorište «Boško Buha»); Kiš/Baletić/Đorđević Red vožnje Andreasa Sama (JDP); Molijer Don Žuan (Bitef teatar); Žo Ruts Sirano (Malo pozorište „Duško Radović“); Bokačo Dekameron (Pozorište „Boško Buha“); Džo Orton Šta je sobar video (NP Subotica).
O predstavi: Ana Đorđević: U patrijarhalnom svetu interes, pa ako hoćete, i korist zajednice je iznad bilo koje vrednosti pojedinca. U tom društvu moral se izjednačava sa korisnošću za zajednicu i tu nema malograđanskog licemerja. Ne bi mi bilo ni zanimljivo da pričam o očiglednom licemerju, o nemoralu koji se u javnosti prikazuje kao moral. Švabica je, zapravo, priča o potrebi da pojedinac, rođen u patrijarhalnoj sredini, odredi sebe kao suštinski slobodnu ličnost. To je priča o čoveku koji je iz jedne takve sredine u jednom trenutku poželo da bude slobodan. U Miši se vodi bitka između patrijarhalnog i istinski slobodnog čoveka koji ima svoj moral i svoje emocije, a ljubav je pokretač ove borbe.
Željko Jovanović: Ovu priču o sukobu ljubavi i osećanja dužnosti za koje današnje vreme nema razumevanja, ne samo zbog nedostatka osećanja dužnosti već zato što teško da je sposobno i za ljubav, rediteljka realizuje modernim i inventivnim pozorišnim jezikom. Najzad je jedna skoro realistična priča, bez mnogo mistifikacije prevedena u moderno pozorišno ostvarenje. Pritom, rediteljka se nije libila da posegne za elementima melodrame koji su možda bili presudni za postizanje odgovornosti prema vremenu u kome stvara. Učesnici ovog projekta, pre svih dvoje glavnih junaka Radovan Vujović kao student Miša i Marija Vicković u ulozi Ane, bili su na visini zadatka. Njima se pridružuje komični Nebojša Milovanović u ulozi nemačkog nacionaliste, potom šarmantni Bojan Lazarov u ulozi ciničnog ruskog studenta, Milena Vasić kao tumač tradicionalnog koje ume da razume ljubav, i diskretna i emotivna Bojana Maljević u ulozi Klare. Najlepše mesto ove predstave (uz scenografiju Vesne Štrbac i kostime Lane Cvijanović), njen poetski vrhunac, bila je koreografija stolica koje glumci sve vreme razmeštaju po sceni, prevodeći ih na kraju u samrtnu postelju glavnog junaka i njegove želje za svetom.
|
