10.08.2008.

"GRAD TEATAR CITY – PRVA BANKA CRNE GORE"

Teatar
BUDVANSKE PRIČE

Nebojša Romčević
"Ogovaranje"

Režija: Ljubiša Ristić

Na prostoru stare Fabrike keramike u Buljarici održana je treća premijera ciklusa Budvanske priče, predstava “Ogovaranje” nastala po tekstu Nebojše Romčevića, a u režiji Ljubiše Ristića. Predstava se bavi životom istaknutog Budvanina Bogoboja Rucovića, koji je svojim pregalaštvom u glumačkoj profesiji obilježio pozorišni život Beograda i regiona sa početka XX vijeka. JU “Grad teatar” ovu predstavu je uradio u koprodukciji sa Somborskim narodnim pozorištem.

O drami i izazovu za reditelja, dramaturg Aleksandar Milosavljević govori:
„Ogovaranja će, uz odgovarajuću faktografiju (koja je, vele, uvijek dosadna), biti i osnovni materijal od kojeg Romčević pravi svoj komad o Rucoviću. Piše dramu iz koje će glavni junak biti odsutan. Prisutan će, međutim, biti mit o Rucoviću, legenda o glumcu i čovjeku kojeg bi bilo teško, ako ne i nemoguće, odigrati na sceni.

Romčevićev Rucović je satkan od tračeva, poluistina, od nagađanja, tuđe mašte i tuđih strahova, od autentičnih podataka – propuštenih kroz spisateljsku prizmu, dakle na specifičan način krivotvorenih. Svjedočeći o svojoj eposi i savremenicima, teatru svog doba, ovaj i ovakav Rucović, iako nije prisutan, svjedoči i o sebi. Jer upravo je on glavni akter svih događaja – teatarskih i birtijskih; svih nagađanja – političkih i politikantskih; svih razgovora – vođenih glasno i šapatom; svih snova – tuđih i vlastitih, onih koji se u drami pojavljuju kao fleševi i grade projekciju Rucovićevog sna o sopstvenom životu pretvorenom u – pozorište.

Tog i takvog Rucovića Ristić prepoznaje kao Hamleta Hajnera Milera, onog koji je, poput Rucovića, nekada bio Hamlet, a sada stoji na obali i razgovara s talasima ("BLA, BLA, BLA"), dok su mu za leđima ruševine jednog svijeta, jedne civilizacije. Ristićevo rediteljsko "čitanje" ovog životopisa, koji se odvijao u dramatično doba nestanka jednog i rađanja drugačijeg svijeta, postaje rekonstrukcija Rucovićevog sna o pozorištu koje je pokušalo da bude život, sna koji se odvijao – ili koji je mogao da se odvija – i kroz interpretacije Šekspirovih tragedija (Hamlet, Kralj Lir, Romeo i Julija, Ričard Treći) u briljantnom prevodu Laze Kostića.“

LJUBIŠA RISTIĆ je rođen je 1947. u Prištini. Studirao je u Beogradu pravo i, uporedo, pozorišnu režiju, kod profesora Huga Klajna i Vjekoslava Afrića. Krajem šezdesetih i početkom sedamdesetih, bio je aktivan u studentskoj štampi, politici i pozorištu. Bio je urednik u "Studentu" i "Vidicima", i glumac i upravnik Akademskog pozorišta "Branko Krsmanović". Diplomsku predstavu Buba u uhu Žorža Fejdoa postavio je u Jugoslovenskom dramskom pozorištu 1971, a diplomirao je tačno godinu dana kasnije na 101. izvođenju diplomske predstave. Buba u uhu je još uvijek na repertoaru JDP kao najviše izvođena i najdugovječnija predstava u istoriji teatra sa ovih prostora. Radio je u gotovo svim krajevima Jugoslavije, sa velikim i malim ansamblima, u institucionalnim teatrima i u slobodnim grupama. Godine 1997. sa Nadom Kokotović, Dušanom Jovanovićem i Radetom Šerbedžijom, osnovao je kulturno politički pokret KPGT (KazalištePozorišteGledališčeTeatar). Godine 1987. osniva YU Fest, Grad teatar Budva i Kotorart, a tokom 1990. rukovodi radom Srpskog narodnog pozorišta. Predstave Ljubiše Ristića do 1981. prikazivane su i nagrađivane na festivalima u zemlji (Sterijine nagrade, Zlatni lovor vijenci sarajevskog MESS-a, Gran pri Bitefa i Nagrada "Politike" za režiju na Bitefu, Dani komedije u Svetozarevu, Susreti vojvođanskih pozorišta, Borštnikova srečanja, Nagrada "Bojan Stupica" za režiju...), a izvođene su i na gostovanjima i festivalima u Australiji (Sidnej, Melburn, Pert i Adelajd festivali), SAD (Nagrada Obie za 1982, na of-Brodveju i of-of-Brodveju), Meksiku (Cervantino Festival i Gran Festival de Ciudad Mexico), Velikoj Britaniji (LIFT 1985. u Londonu), Sovjetskom Savezu, Kostariki, Italiji, Iraku, Austriji, Nemačkoj (Kulturna prestonica Evrope u Berlinu 1988), Francuskoj (Teatar nacija u Nansiju 1983), Mađarskoj, Holandiji itd.

NEBOJŠA ROMČEVIĆ JE ROĐEN 1962. godine u Beogradu. Diplomirao je na Fakultetu dramskih umetnosti, Grupa za dramaturgiju, magistrirao temom Dramaturgija Koste Tripkovića, doktorirao radom Rane komedije Jovana Sterije Popovića. Na Fakultetu dramskih umetnosti predaje Istoriju jugoslovenskog pozorišta i drame, a na poslijediplomskim studijama drži kurs Tehnike analize drame. Kao gostujući profesor predaje na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu Istoriju svetskog pozorišta, a na Pozorišnoj akademiji na Cetinju Tehniku drame. U domaćim i stranim časopisima objavio je niz tekstova iz oblasti istorije i teorije drame. Pozorišne drame: Sile u vazduhu, Zimski dvorac, Grobljanska, Laki komad, Terra incognita (Njujork, priča sa istočne strane), Prokleti Kovalski, Princ, arkadna avantura, Karolina Nojber, Krivica, Paradoks, Brod ljubavi. TV drame: Život u Grobljanskoj ulici, Poput lista. TV serije: Kazneni proctor, Ljubav, navika, panika. Filmski scenario: Kordon. Komadi su mu prevedeni na engleski, francuski, španski, njemački, ruski, bugarski, poljski, slovački, slovenački i katalonski jezik, a dobitnik je mnogobrojnih nagrada za svoj rad.

Scenograf i kostimograf predstave „Ogovaranje“ je Miodrag Tabački, muziku je uradio Gabor Lenđel, asistentkinja reditelja je Katarina Petrović, a dramaturg Aleksandar Milosavljević.

U predstavi igraju: Ana Kostovska, Ivana V. Jovanović, Biljana Mišić, Kristina Radenković, Milijana Makević, Miodrag Krivokapić, Saša Torlaković, Mihajlo Nestorović, Marko Marković i Bojan Krivokapić.